Panimula

Matagal na akong hindi naglalaro ng videogames. O mas tamang sabihin, matagal ko nang hindi sineseryoso ang videogames. Naaalala ko pa ang panahon na bumibili pa ako ng mga magasin tungkol sa videogame. Noong bata pa ako (parang ang tanda ko na), mas maraming panahon pa ang ginugugol ko sa paglalaro ng videogames o pagbabasa ng mga bagay-bagay tungkol sa videogames sa halip na mag-aral. Naaalala ko pa ang panahon na ginusto kong magsulat at gumawa ng mga videogames.

Pero nagbago ang tunguhin ng buhay ko. Nagsimula akong magsulat. Nag-aral ng panitikan. Naging guro ako ng pantikan at kultura. At nawalan ako ng panahon sa paglalaro. O mas tamang sabihin nga ay hindi ko na sineseryoso ang paglalaro. Ang huli kong sineryosong laro ay Final Fantasy XII. At hindi ko pa iyon natapos. Huli ko ata iyong nagalaw noong 2009. Pero hindi naman talaga ako tumigil maglaro. Dahil naglalaro pa rin naman ako. Candy Crush Saga. Plants vs. Zombies 1 & 2. SimCity: Build It. Fallout Shelter. At nang malaman kong puwede at kaya pala ng selfon ko ay nag-install ako ng mga emulator sa aking selfon para maglaro ng mga lumang Final Fantasy. Sa selfon ko ngayon ay nilalaro ang Final Fantasy Tactics: War of Lions.

Kaya ang blog na ito ay isang pagtatangka na muling seryosohin ang karanasan na ito ng paglalaro ng videogames. At sa mga taon na hindi ako naglalaro ay marami na ang nangyari sa larangan ng videogames. Maraming makina na ang lumabas. PS2 at Wii ang huli kong pinagmay-ari na mga makina. Ngayon ay lumbas na ang PS3 at PS4. Nagkaroon na ng PSP, ng Nintendo DS at DS 3D. Nagbabago na rin ang kalagayan ng ekonomiya at kalagayan ng paggawa ng videogames. Umuusbong na ang tinatawag na indei videogames. Kinakaharap ng mga malalaking kumpanya na gumagawa ng mga videogames ang paglaki ng gastusin. Umusbong ang free-to-play na paglalaro sa Internet at sa selfon. Nagiging higit na masalimuot na rin ang teoretikal na pag-unawa sa videogames. Hindi na lamang ito pinag-aaralan sa larangan ng programming at computer science. Nagiging mahahalaga ang disenyo at estetika. Pumapasok na rin ang usapin ang pilosopiya, teoryang pampanitika, at araling kultural sa pag-aaral ng videogames. Hindi na tulad ng dati na tinitingnan ang videogames bilang simplistikong masama o mabuti para sa iyo. Pumapasok ang usaping politikal tungkol sa kapangyarihan, kasarian, at lahi. Sa ganitong konteksto ko nais bumalik sa pagseseryoso ng paglalaro ng videogames.

Ewan ko lang kung may patutunguhan ang blog na ito. Sana mayroon. Sa ngayon, magbabalik lang ako sa paglalaro.